آرا؛ آینه‌دار نقش بهشت‌

خورشید دست‌سازه‌های ایرانی از شرق مازندران و «غار هوتو» در منطقه «بهشهر» امروزی طلوع کرده است. مردمان هشت هزار سال پیش، از سنگ چخماق، داسی دندانه‌ای شکل می‌ساختند برای دروی گندم و جو؛ هنر، وسیله رفع نیاز و بسط فرهنگ روزانه ایرانیان بود. برای همین هم اهالی فلات ایران ظرف‌های سفالی و گوشت شکار خود را روی یک آتش می‌پختند.

4700 سال پیش، عصر مفرغ آغاز شد و دست‌سازه‌ها از جنس سنگ به مفرغ و سپس آهن تبدیل شد. وقتی انسان به آهن دست یافت، هم شمشیرش قوی‌تر شد و هم زیورآلاتش شکیل‌تر.

آن وقت‌ها نه صنعت نفتی وجود داشت و نه صنایع سنگینی مثل فولاد و خودروسازی، آنچه ایرانیان را بر صدر می‌نشاند – وهنوز هم می‌نشاند- «هنر دست» نیاکان ما بود؛ که «هنر نزد ایرانیان است و بس»

مردمان آنچه می‌ساختند نه فقط برای تزئین که برای تسهیل زندگانی‌شان بود. از این رو، کاوش‌گری‌های مربوط به شهرهای گمشده ایران، بیشتر به یافتن سفالینه‌های دست‌ساز بشری منتهی می‌شود. اما هر چه پیش می‌آییم، صنایع دستی رنگ و بوی تزئینی و هنری بیشتری می‌گیرند. «جام طلاییِ تپه حسنلو» و «جام مارلیک» از جمله همین اکتشافات است. ارزش این آثار به طلای ناب به کار رفته در آنها نیست، بلکه به هنر و فرهنگ نابی است که پشت سر تولید آنها قرار دارد. فرهنگی که به تدریج در صنایع دیگر خود را نشان می‌دهد. هنرهایی نظیر پارچه و قالی‌بافی از این جمله است. عمر «فرش پازیریک» به 500 سال پیش از میلاد مسیح بر می‌گردد. قالی مشهور بهارستان، بافته دوره ساسانی است و شیشه‌گری شاخصه دیگری از هنر این دوره است.

با ظهور اسلام در ایران زمین، اگرچه ظرف‌های طلایی و نقره‌ای کمتر ساخته می‌شود، اما سفالگری و پارچه‌بافی رونق بیشتری می‌یرد. نگارگری و تذهیب به گل سرسبد هنر ایران بدل شده و قالی‌بافی با جدیت بیشتری پی گرفته می‌شود؛ به طوری که در حکومت‌های با ثباتی مانند صفویه، هنرمندان صنایع دستی در کنار دانشمندان علوم طبیعی و عالمان دینی، بسیار قدر می‌یابند و بر صدر می‌نشینند.

کاشی‌های مساجد نقش بهشت را ترسیم کرده و نگارگری‌ها افسانه‌ها را به تصویر می‌کشند. این نقش و رنگ و افسانه و هنر، امروز آیینه تاریخ ماست.

اکنون ما در «آرا» آینه‌دار نقش بهشت‌ایم که با عشق عجین است. عشقی صبور و نجیب؛

شرکت «آرا» که در زمینه ایده‌پردازی و طراحی و تولید هدایا با محوریت صنایع دستی ایرانی فعالیت می‌کند، تنها مشاطه‌گر این هنر است تا بتواند در معرفی فرهنگ ایرانی به تمامی دنیا سهم کوچکی داشته باشد.