بسته سفره قلمکاری، قلمدان مینا روی سفال و شیرینی سنتی (111) یک هدیه جذاب مدیریتی و تبلغاتی است. مجموعهای که در آن هنر ایرانی نمایان است.
بسته سفره قلمکاری، قلمدان مینا روی سفال و شیرینی سنتی (111) میتواند بیانگر سلیقه شما در انتخابات هدیههای سازمان باشد.
ترکیبی از هنرهای مینا روی سفال و قلمکار قلمدان مینا روی سفال در کنار سفره قلمکاری شده اعلا و باقلوا محتویات این هدیه تبلیغاتی جذاب را تشکیل می دهند. قرارگرفتن قلمدان مینا در کنار سفره قلمکاری شده اعلا بسته ویژهای را در اختیار مخاطبان قرار داده است.
از باقلوا در این بسته استفاده شده است که یکی از شیرینی های پرطرفدار در ایران است. قلمدان میناکاری شده و از جنس سفال یکی از صنایع دستی کشورمان است که مخاطبان بسیاری در داخل و خارج از کشور دارد و مهد آن در اصفهان است و در طرحها و رنگها و انواع مختلف در این شهر تهیه میشود.
از سوی دیگر سفره قلمکاری شده نیز در کنار این گلدان ارزش هنری این جعبه را دوچندان کرده است. قلمکاری بر روی پارچه و نقش زدن بر روی آن نیز از هنرهای صنایع دستی رایج در اصفهان محسوب میشود که طرفداران بسیاری نیز دارد.
قلمکاری؛ هنر چاپ یا نقش زدن روی پارچه است. قلمکاری یا هنر پارچه قلمکار یعنی به وسیله قالب و مهر بر روی پارچه ساده و بدون نقش، نقوش مختلفی تصویر شود.
جنس پارچه قلمکاری از کتان، پنبه، ابریشم، چلوار و کرباس میباشد. بهترین جنس پارچه برای قلم کاری نخ میباشد زیرا الیاف پنبه بیشتر از الیاف پشم پذیرش رنگ دارد وکیفیت رنگ ان بهتر است.
تاریخچه قلمکاری
پیدایش هنر قلمکاری در قرن ۴ یا ۵ هجری در دوره غزنویان بوده است. این هنر در قرن ۱۱ قمری در دوران شاه عباس به علت علاقه درباریان و توجه آنها به صنعت قلمکاری به شهرت رسید.
در آن زمان جنس لباسهای مردانه و زنانه از پارچه قلمکار تهیه میشده است. در دوران شاه عباس انواع مختلف قلمکاری وجود داشته است که معروفترین نوع آنها قلمکاری زر یا اکلیل بوده است.
اوج گسترش قلمکاری در دوران صفویه بوده است. درگذشته حرفه قلمکاری به چیتگری یا چیت سازی مشهور بوده است.
مراکز قلمکاری ایران
در حال حاضر شهر اصفهان مرکز تولید قلمکار ایران است. در شهرهای دامغان و سمنان هم نوعی قلمکار خاص منطقه تهیه میگردد.
مینا کاری
میناکاری هنری ایرانی و به رنگ آسمان است. مینا کاری هنری است که طرحهای متفاوتی بر روی ظروف مسی، نقرهای و طلایی نقش میکند.
رنگ زمینهٔ زیر نقوش معمولاً به رنگهای آبی، سبز و گاهی قرمز است که اگر به چشم هنر به داخل ظروف منقوش مینا بنگریم یادآور پهنای زیبای آبی آسمان باشد. شاید به همین خاطر است که اسم این هنر را مینا کاری نامیدهاند.
در فرهنگ دهخدا مینا ، نقاشی و تزئین فلزات با رنگ های لعابدار محسوب می شود.
چند نکته مهم و کلیدی جهت شناخت مینای مرغوب
*زیرساخت مینا می بایست یکنواخت و یک تکه بوده و فاقد قسمت های زائد و اضافی باشد.
* لبه های زیرساخت باید عاری از رنگ سبز و سطح آن بدون ترک باشد همچنین نباید تیز و برنده باشد.
* سطح اتکای ظرف کاملا یکدست و صاف باشد.
* لعاب مینا باید فاقد ترک، پریدگی، پوسته، حباب، سوراخ و زبری باشد.
* غلظت لعاب باید در همه قسمت ها یکسان باشد.
* شفافیت، براق بودن و صیقلی بودن ظرف مینا نشان دهنده استفاده از رنگ مرغوب و پخت مناسب در کوره است.
* ضخامت رنگ در نقاشی و تزئین مینا یکنواخت باشد و رنگ ها در مرز طرح ها در هم ادغام نشده باشد.
* نقوش باید دارای اصالت ایرانی باشد.
* در رنگ گذاری طرح اصلی حفظ شودو قلم گیری ها با ظرافت انجام پذیرد.
* پردازش طرح ها و نقوش بایستی تمیز و با ظرافت باشد
* پشت ظرف باید دارای لعاب مرغوب، با کیفیت، بدون زدگی و ترک باشد.
* اثر مینای مرغوب و اصیل باید دارای رقم، نام هنرمند، تاریخ و محل ساخت باشد.