بسته بشقاب و گلدان مینا روی سفال (141) مجموعه‌ای شکیل برای هدایای مدیریتی و تبلیغاتی است. مجموعه‌ای از هنر میناکاری که چشم‌ها را به خود جلب می‌کند.
بسته بشقاب و گلدان مینا روی سفال (141) حاوی یک بشقاب دالبری سفالی و همچنین یک گلدان سفالی است. بشقاب سفالی موجود در این بسته با طرح هندسی منحصر به فردی ساخته شده و گلدان سفالی موجود در این بسته نیز با شکلی زیبا و جذاب و به دست هنرمند همدانی ساخته شده است.
بشقاب و گلدانِ موجود در بسته 141 پس از ساخته شدن، در اصفهان و به دست هنرمند اصفهانی مینا کاری شده و پرداخت می‌شوند. این بسته، یک هدیه زیباست به هر کسی که دل در گروی خاک و رنگ واره کهن و طبیعی کشورمان دارد.
میناکاری هنری ایرانی و به رنگ آسمان است. مینا کاری هنری است که طرح‌های متفاوتی بر روی ظروف مسی، نقره‌ای و طلایی نقش می‌کند.
رنگ زمینهٔ زیر نقوش معمولاً به رنگ‌های آبی، سبز و گاهی قرمز است که اگر به چشم هنر به داخل ظروف منقوش مینا بنگریم یادآور پهنای زیبای آبی آسمان باشد. شاید به همین خاطر است که اسم این هنر را مینا کاری نامیده‌اند.
در فرهنگ دهخدا مینا ، نقاشی و تزئین فلزات با رنگ های لعابدار محسوب می شود.
تاریخچه میناکاری
مینا کاری هنر درخشان آتش و خاک است. سابقه آن به 1500 سال پیش از میلاد می رسد و ظهور آن بر روی فلز در طول سده ی ششم تا چهارم پیش از میلاد و پس از سال 500 پیش از میلاد مشاهده می شود.
هنر میناکاری در ایران بیش از نقاط دیگر تجلی داشته و یکی از نمونه های قدیمی آن درعهد صفویه توسط شاردن جهانگرد فرانسه ذکر شده است. قطعه ی مینایی از کارهای اصفهان بوده، مشتمل بر طرحی از پرندگان و حیوانات بر زمینه گل و بته به رنگ آبی کم رنگ و سبز و زرد و قرمز.
پس از صفویه در دوران قاجار هم هنر میناکاری رواج محدودی داشته است. عمدتا در سر قلیان، کوزه قلیان و کوزه و بادگیر قلیان از میناکاری بهره می بردند.
آثار ارزشمند میناکاری ایرانی در موزه های مهم جهان بیانگر قدمت این هنر والا است. ذکر چند نمونه موید این نظر می باشد.
1) بازوبند طلای میناکاری شده متعلق به دوره هخامنشیان، موزه ویکتوریا آلبرت لندن
2) سینی ارزشمند آلب ارسلان از جنس نقره همراه با میناکاری برجای مانده از دوران سلجوقیان
3) بشقاب های ساسانی مکشوفه در ارمنستان که بخشی در موزه هنرهای اسلامی برلین(آلمان)
چند نکته مهم و کلیدی جهت شناخت مینای مرغوب
*زیرساخت مینا می بایست یکنواخت و یک تکه بوده و فاقد قسمت های زائد و اضافی باشد.
* لبه های زیرساخت باید عاری از رنگ سبز و سطح آن بدون ترک باشد همچنین نباید تیز و برنده باشد.
* سطح اتکای ظرف کاملا یکدست و صاف باشد.
* لعاب مینا باید فاقد ترک، پریدگی، پوسته، حباب، سوراخ و زبری باشد.
* غلظت لعاب باید در همه قسمت ها یکسان باشد.
* شفافیت، براق بودن و صیقلی بودن ظرف مینا نشان دهنده استفاده از رنگ مرغوب و پخت مناسب در کوره است.
* ضخامت رنگ در نقاشی و تزئین مینا یکنواخت باشد و رنگ ها در مرز طرح ها در هم ادغام نشده باشد.
* نقوش باید دارای اصالت ایرانی باشد.
* در رنگ گذاری طرح اصلی حفظ شودو قلم گیری ها با ظرافت انجام پذیرد.
* پردازش طرح ها و نقوش بایستی تمیز و با ظرافت باشد
* پشت ظرف باید دارای لعاب مرغوب، با کیفیت، بدون زدگی و ترک باشد.
* اثر مینای مرغوب و اصیل باید دارای رقم، نام هنرمند، تاریخ و محل ساخت باشد.
