راشین (بسته شکلات خوری مسی و یا سفالی) یک هدیه تبلیغاتی با رسم مهمان‌نوازی است. اگر به دنبال یک هدیه زیبا و غیرتکراری می‌گردید، راشین (بسته شکلات خوری مسی و یا سفالی) را انتخاب کنید. بسته‌ای کاربردی و جذاب که بیانگر سلیقه خاص شما در انخاب و دادن هدیه است.
ما ایرانی‌ها اهل مهمانی رفتن و دور هم جمع شدن هستیم. یکی از اولین کارها در مهمانی‌های ایرانی، شیرین کردن دهان است. از همین جهت راشین می‌تواند یک هدیه فوق‌العاده باشد.
وقتی دور هم جمع می‌شویم و مهمانی می‌گیریم، اولین کار این است که دهانمان را شیرین کنیم. جعبه راشین، شکلاتش با شیرینی مورد نظرتان پر می‌شود و شکلات‌خوری سفالی یا مسی آن هم هدیه‌ای ارزشمند است.
فراموش نکنید که مجموعه راشین (بسته شکلات خوری مسی و یا سفالی)، مناسب میز شما در محل کار یا میز پذیرایی خانه‌تان نیز هست.
شکلات خوری مسی
بسیاری از باستان‌شناسان بر این باورند که مس نخستین فلزی بود که توسط انسان کشف و مورد استفاده قرار گرفته است. آنها معتقدند در جریان سفالگری و کار با گل، انسان‌ها با این فلز آشنا شده‌اند.
فلز مس به شکل خالص در طبیعت یافت می‌شود. استفاده از ان نیازی به مراحل سخت استخراج ندارد. در ایران، قدیمی‌ترین طروف و زیور آلات مسی کشف شده در مرکز و شمال کشور بوده است. این فلز به راحتی شکل می‌گیرد و با کوچک‌ترین ضربه چکش، شکل آن عوض می‌شود.
شهرهای مسی
استفاده از مس برای ساخت ظروف و جواهرات مسی در شهر اصفهان و زنجان بیشتر از بقیه شهر ها رواج دارد و این دو شهر رو می توان مادر صنایع دستی مسی نامید . هر دو این شهرها از مس های با کیفیت در ساخت ظروف مسی خود استفاده می کنند .
شکلات خوری سفالی
سفال یکی از دست ساخته های قدیمی و سنتی بشر است. سفال،این دست ساخته قدیمی، یک هنر بسیار ناب و اصیل ایران زمین است. سفال یکی از ماندگارترین آثار هنری است. مطالعه سفال های باستانی می توانداطلاعات کلی و جامعی از وضعیت اقتصادی و توسعه فرهنگی را به دست آورد.
تاریخچه سفالگری در ایران
امروزه در بسیاری از شهرهای ایران هنوز صنعت سفالگری با علاقه خاصی دنبال می شود. و به یکی از صنایع دستی مردم این مناطق تبدیل شده است.
لالجین همدان، میبد یزد، سیاهکل گیلان، شهرضا در اصفهان، جویبار مازندران و کلپورگان در سیستان و بلوچستان از مناطقی هستند که هنرمندان سفالگر در آنجا مشغول به فعالیت می باشند.
البته اهل فن می دانند که سفال تولید شده در هر یک از این مناطق با دیگری در طرح و رنگ و نوع مواد تفاوت دارد. این اختلاف ناشی از امکانات جغراقیایی هنرمندان سفالگر می باشد.
