مهدی نسل هفتم خاندان سهیلی است که وارد حوزه صنایع دستی و به طور ویژه رشته سفال و سرامیک شده است. او با نوآوری و پشتکار و البته حمایت پدر توانسته تحولی در این شغل آباء و اجدادی ایجاد کند.
داستان مهدی سهیلی از هنرمندان صنایع دستی سفال و سرامیک لعاب را در ادامه با هم بخوانیم:
مهدی سهیلی 39 سال دارد و آنطور که خودش می‌گوید سابقه 30 ساله هنری در بخش سفال و سرامیک دارد.” از 9 سالگی کنار دست پدر و پدر بزرگم و به صورت تفننی شروع به کار کردم تا زمان درس و مدرسه و سربازی.”
خداحافظی با کارمندی و ورود به صنایع دستی سفال و سرامیک
مهدی بعد از سربازی بورسیه ذوب آهن اصفهان می‌شود و به عنوان کارمند به استخدام این شرکت در می‌آید. اما زمان کارمندی او فقط شش ماه دوام می‌آورد.” بعد از 6 ماه که در ذوب آهن مشغول بودم. پدر بزرگم فوت کرد و من مجبور شدم برای کمک به پدرم ذوب آهن را ول کنم و برم سراغ کارگاه پدر.”
اجدادم تنور گلی می‌ساختند
آقای سهیلی در مورد سابقه این کار در خانواده‌شان می‌گوید.” من هفتمین نسل خاندان سهیلی هستم که وارد کارگاه سفال و سرامیک شدم. اجداد ما خیلی سال قبل تنور گلی، گوم چاه و تاقار خمیر سفالی می‌ساختند. تا 90 سال پیش که با آمدن امکانات لعاب آنها وارد حوزه سرامیک سنتی می‌شوند.”
آقا مهدی در مورد حجم کاری آن دوران هم خاطرات شنیده از پدربزرگ را خوب به یاد دارد.” آن زمان کسب و کار ما در صنایع دستی سفال و سرامیک خیلی رونق داشت. تا قبل از انقلاب که بزرگترین خریدار صنایع دستی خود سازمان صنایع دستی بود که محصولات ما و امثال ما را خریداری می‌کرد و به کشورهای مختلف صادر می‌کرد. البته آن زمان سطح روابط‌ما با جهان مثل الان نبوده حتما که می‌توانستند به اندازه نفت از صادرات صنایع دستی پول در بیاورند.
ماهانه 2 ترانزیت سری قلیان صادر می‌کردیم
آقای سهیلی در مورد ورود خودش به این حوزه می‌گوید: وقتی من به صورت حرفه‌ای وارد کارگاه پدر شدم، مشغولیت اصلی ما صادرات کوزه و سری قلیان به کشورهای عربی بود. و حجم کارمان در حدی بود که ماهانه 2 بار ترانزیت به کشورهای عربی می‌فرستادیم.
آقا مهدی البته از این تجارت که گویا پرسود هم بوده دلخوشی نداشته: من این کار قلیان رو دوست نداشتم، به نظرم کار خوبی نبود. به خاطر همین زمینه فعالیت کارگاه را عوض کردم و باز به تولید محصولات هنری و کارهای زیر لعابی و سرامیک سنتی برگشتیم و تا الان 18 سال است در همین حوزه مشغول هستیم.
کارهای من به اروپا و آمریکا می‌رفتند
آقای سهیلی حسابی از اوضاع بعد از کرونا شاکی است: صنایع دستی و گردشگری نسبت به سایر حرفه‌ها بیشترین آسیب رو از کرونا دید.
ما قبل از کرونا به ایتالیا، فرانسه، گرجستان، قطر، آمریکا و کانادا صادرات داشتیم. اما همین حالا که با شما صحبت می‌کنم سفارش بار کانادا و فرانسه و ایتالیا تا سقف توی کارگاه چیده شده است.ما حتی نمی‌توانیم حتی آنها را ارسال کنیم.
آقا مهدی به خاطر کم شدن سفارش‌ها، تعداد نقاش‌های کارگاه را از 14 نفر به 3 نفر کاهش داده.” خیلی سختم بود که بهشون بگم فعلا نیان سرکار اما چاره‌ای نبود. هر روز باهاشون در ارتباط هستم و منتظرم دراولین فرصت همه برگردند به سرکارشون.”
از آقای سهیلی می‌پرسم با وجود شرایط بد فعلی کار سرامیک برای‌تان از کارمندی ذوب آهن بهتر بوده است.” بله حتما بله، حتی در شرایط کرونایی و کم سفارشی باز هم شرایط بهتری از زندگی کارمندی دارم.”
